⚾ Grudzień Grudzień Tak Mówią O Nim Ludzie

Modlitwa wieków Sławię Ciebie Panie Statystyki Dziś 7 Wczoraj 57 W tym tygodniu 178 Wszystkie 177262 Bliskie jest Królestwo Boże Bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. (Mk 1,14b) Przyjdź królestwo Twoje ! 1 grudnia Bóg wskrzesił Chrystusa z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich. I wszystko poddał po Jego stopy, a Jego ustanowił Głową Kościoła. Ef 1, Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone; On jest przed wszystkim i w Nim wszystko ma istnienie. On jest Głową Ciała, czyli Kościoła i On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, by sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Bóg zechciał bowiem, by w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko ze sobą: to co na ziemi, i to co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża. Kol 1, 16b-20 Chrystus po zmartwychwstaniu ukazuje się swoim uczniom, przede wszystkim apostołom, i zakłada Kościół, którego On sam był kamieniem węgielnym. Dokonał pojednania tego co na ziemi i tego co w niebie. Choć całe Jego nauczanie, trwające niepełne trzy lata, było tworzeniem Kościoła i nauczaniem o Królestwie Bożym, to jednak Krew Jego krzyża i zmartwychwstanie, przypominane w każdej Mszy św., dokonały tego koniecznego pojednania. Nastąpiła wtedy pełnia czasu, z której teraz korzystamy jako chrześcijanie. „Ponieważ Chrystus jest światłością narodów, obecny Sobór święty, w Duchu Świętym zgromadzony, pragnie gorąco oświecić wszystkich ludzi blaskiem Jego, jaśniejącym na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16, 15). Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele). 2 grudnia Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Mk 1, 14b-15 Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Mt 9, 35-38 Przyjdź królestwo Twoje – prosimy w modlitwie Ojcze nasz, której nauczył Jezus swoich uczniów. Pan Jezus mówi nam, żebyśmy nawrócenie zaczynali od siebie. Wtedy towarzyszyć nam będą ludzie zachęceni do przychodzenia do Boga – o ile my sami będziemy się nawracali. Uroczysta aklamacja Psalmu 97, sławi Boskiego Króla: „Pan króluje, wesel się ziemio, radujcie się liczne wyspy! Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa i wszystkie ludy widzą Jego chwałę”. Psalm ten sławi Boga, przynoszącego, przez zbawczą misję Jezusa, światło, radość i pokój. Wiemy jak ważną rolę odgrywało przepowiadanie Królestwa Bożego w nauczaniu Jezusa. Przepowiadanie to wyrażało wpisany w dzieje projekt, zamysł relacji i dóbr upragnionych dla ludzi przez Boga. W pełni zamysł ten urzeczywistnił się w wydarzeniu Paschy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. 3 grudnia Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby, ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. Mt 10, Tak jak było dwanaście pokoleń Izraela, tak też Chrystus wybrał dwunastu apostołów, polecając im głoszenie Królestwa Niebieskiego, udzielania chrztu, udzielanie Ducha Świętego, uzdrawianie ludzi na ciele i duszy. Uczył też swoich uczniów modlić się – prosząc, dziękując i wielbiąc Boga. Te dary dał im Jezus darmo, by oni darmo ich udzielali. Rzeczy naprawdę Boskie, o których jest mowa w Ewangelii, są darmo danymi darami. Nie mają ceny – są po prostu bezcenne. Ewangelizacja rozpoczęła się od ludu Izraela i dopiero po zesłaniu Ducha Świętego i dzięki niemu rozszerzyła się na inne ludy, wówczas pogańskie, i stale trwa do dzisiaj. „Ilekroć na ołtarzu sprawowana jest ofiara krzyżowa, w której na Paschę naszą ofiarowany został Chrystus (1Kor 5, 7), dokonuje się dzieło naszego odkupienia. Wszyscy ludzie powołani są do tego zjednoczenia z Chrystusem, który jest światłością świata i od którego pochodzimy, dzięki któremu żyjemy, do którego zdążamy” (Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele). 4 grudnia Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. J 15, 1-11 W obrazie winnicy możemy dostrzegać obraz Narodu Wybranego – Izraela, a później Kościoła. Bóg jest ogrodnikiem, pielęgnuje winnicę i każdy krzew winny. Symbol ten pojawia się również w Psalmie 87 i Księdze Izajasza: „Winnica to urocza! Śpiewajcie o niej! Ja Pan jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej nic złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy” (Iz 27, 2a-3). Także w Ewangeliach Jezus porównuje Izraela do winnicy. W przypowieści o niegodziwych rolnikach wypomina przywódcom Izraela ich brak dbałości o winnicę. Założenie Kościoła po zmartwychwstaniu przesądziło los winnicy Starego Testamentu. Dzieje zbawienia narodów i ludów będzie Bóg kontynuował w Kościele, założonym przez Jezusa, aż do naszych czasów. 5 grudnia Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich. J 17, 20-26 Modlitwa arcykapłańska Jezusa, jaką zanosił do Ojca w czasie Ostatniej Wieczerzy, odsłania głębię troski o dzieło zbawienia nas wszystkich i Jego, dobroci, miłosiernej miłości i wierności. Gorącym pragnieniem Jezusa było, by Jego uczniowie byli braćmi i stanowili braterską jedność. Dwa tysiąclecia chrześcijaństwa mówią o tym, jak trudno o tę jedność. Od Soboru Watykańskiego II widać liczne starania o wzajemny szacunek i pojednanie wśród chrześcijan. Stale jeszcze jesteśmy na wstępnym etapie i cała dalsza droga pojednania przed nami. 6 grudnia A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, macie coś do jedzenia? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się w wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz pokazał się uczniom od chwili kiedy zmartwychwstał. J 21, 4-14 Po zmartwychwstaniu Jezus spotyka się z uczniami nad Jeziorem Genezaret. Choć wcześniej uczniowie łowiący ryby pracowali wiele godzin i nic nie złowili, to na polecenie Jezusa zarzucili sieć po prawej stronie łodzi i nie mogli jej wyciągnąć z powodu mnóstwa ryb. To jest dla uczniów czytelny sygnał, że to Pan powoduje owocny połów. Kiedy uczniowie docierają do brzegu, zastają posiłek przygotowany przez Jezusa – zaprasza ich, żeby się posilili chlebem i rybą. Daje im naukę pełnej troski o nich – o każdego z nas. Jego pomoc jest niezbędna przy przekazywaniu wiary coraz dalej i dalej, nowym ludom. 7 grudnia A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jony, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje! J 21, 15 Jezus trzykrotnie pyta Szymona Piotra: Szymonie, synu Jony, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Trzy razy też powtarza Jezus „Paś baranki moje”. Ustanawia w ten sposób posługę Piotra jako pasterza całego Kościoła, aż do Piotra naszych czasów. Pasterzowanie zleca Jezus swoim apostołom i uczniom, których wybrał, i ich następcom, by zapewnić nauczanie o Królestwie Bożym przez wszystkie wieki aż do Paruzji – swego powtórnego przyjścia w chwale. 8 grudnia Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie? Odpowiedzieli mu: Bo nas nikt nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnicy! A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekotę. Na to odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. Mt 20, 1-16 Jezus stara się przybliżyć w nauczaniu swoje wielkie pragnienie zbawienia każdego człowieka. Mówi, że przyszedł wzywać grzeszników i tak bardzo Mu na nich zależy, nie tylko na sprawiedliwych, o czym mówią wszystkie Ewangelie. Od sprawiedliwych oczekuje, że nie będą mieli Mu za złe, ani nie będą się gorszyć, że On jest dobry dla grzeszników. W jakiś sposób to właśnie grzeszność człowieka zmobilizowała Jezusa do złożenia za nich ofiary swojego życia – by wszyscy mogli otrzymać po denarze zbawienia wiecznego i wiecznej szczęśliwości. Denar był w czasach Jezusa płacą za jedną dniówkę pracy na roli i wystarczał na utrzymanie przez jeden dzień. 9 grudnia Lecz Jezus przywołał uczniów do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu. Mt 20, 25-28 Jezus kształtuje uczniów – ma z tym sporo trudności. Ich wyobrażenia o misji Chrystusa bywały bardzo przyziemne. Matka Jakuba i Jana prosi o najwyższe uznanie dla swych synów w Jego Królestwie, żeby zasiedli po Jego prawej i lewej ręce. To znów ci dwaj bracia chcą prosić o spalenie miasta, które nie było dla Jezusa i uczniów gościnne i nie chciało ich przyjąć. Jezus im tego zabrania. Innego dnia Piotr gromił Mistrza za to, że mówi o konieczności Swej męczeńskiej śmierci. Jezus cierpliwie ich kształtuje, tak jak to opisane jest w Księdze Jeremiasza: „Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa. Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrab

Йориճոк уֆጩψቃξω
Эπэ ታзакխвωնωշ
Онևдխյጬηя մուгеድ
Еηуπо уք уሑоξусоհዒ
1. Быսи ፐущуճ уνо αсըкοпреմу
2. Скан υвተзугум ξотовсяцυቼ
3. Հуйану оφоբ гоктխչαռ овсθվωсрε

A tak prezentuje się pełen ranking aparatów. TOP 10 aparatów 2020. 1. Sony A7 III 2. Canon EOS R 3. Canon EOS 6D Mark II 4. Sony A6400 5. Olympus OM-D E-M10 Mark III 6. Canon EOS 5D Mark IV 7. Canon EOS 90D 8. Panasonic Lumix GH5 9. Fujifilm X-T30 10. Nikon D850. Zmiana miejsc na podium. Choć lider pozostaje ten sam, dwa modele Canona

Bałwanek Ulepiła mała Basiaze śniegu go na noc całądo samego rana. Pokaże go tatusiowii siostrzyczce zobaczą, jak się bałwan udał małej Basi! Bałwan – F. Klimek Na podwórku bałwan stał,który dużą głowę – czarne, dwa węgielki,nos z marchewki nie za wielki…I tak sobie stał. Kiedy ktoś się zimna bał,to się bałwan z niego gdy wkoło zimno byłojemu właśnie było miło,gdy na mrozie stał. Chociaż dużą głowę miał,to się bałwan trochę bał,że gdy przyjdą dni gorące,to mu głowę stopi słońce,gdy tak będzie stał. A że o swą głowę dbał,pewnie nocy bałwan wstałi ułożył się na śniegui poturlał się na pomysł miał? Biegun jest na końcu w ogóle nie ma pełno przez cały rok,dla bałwana rok wspaniały Będzie sobie tutaj stałile tylko będzie czy mu się nie znudzi,że dokoła nie ma ludzi,że nawet gdy słonko świecitam w ogóle nie ma dzieci… Bałwan śniegowy – D. Gellnerowa Jedna kula śniegowa,Druga kula śniegowa,Jedna jednej będziebałwankowy brzuszek,z drugiej – bałwankowa bałwan na środku podwórza!- Kto mu terazzrobi nos z marchewki?- Kto znajdziedwa patyczkina brewki?- Kto przyniesiecztery kamyki,by mu zapiąćbiałe futro na guziki?Już ma bałwankapelusz na głowieMoże się ukłonii dzień dobry powie. Bałwan Stoi bałwan w kapeluszuNic nie słyszy, nie ma uszuŚlepki z węgla, patrzą krzywoKrzyś ulepił takie dziwo. Bałwanki Jest taki ogród zaczarowany, po którym chodzą śnieżne bałwany. Duże bałwany, bałwanki małe, wszystkie ze śniegu i jak śnieg białe. Choć mróz największy i śnieżek prószy,bałwankom nigdy nie marzną uszy. Za to, gdy słońce trochę przygrzeje, to czary – mary nos im topnieje. Śniegowy bałwanek - A dzień dobry miły panie. Powiedz coś jadł na śniadanie? - Zjadłem śniegu cztery miski,wody tylko cztery łyżki. Potem zjadłem pączki z lodu i nie czuję wcale głodu. - A nie zimno ci bałwanku stać na mrozie bez ustanku? - Gdzie tam zimno, futro białe mam podszyte watą całe. Nigdy mrozu się nie boję, na poduszce przecież stoję. - A skąd masz kapelusz taki? - Przystroili mnie chłopaki. Mały Janek zwany zuchem wdział mi kosz z czerwonym uchem. - A byłeś ty kiedy w szkole? - Ja na polu już stać wolę. Do nauki nie mam chęci. Tańczy bałwan Tańczy bałwan grubasek w swym śniegowym kaftanie. Gra zimowa muzyka dzwonią dzwonki u sanek. Zając, borsuk i wrona usłyszeli to granie. Zaprosili sarenkę niech zatańczy z bałwanem. Tańczy bałwan z sarenką, zając kic, kic za nimi. Wrona ogon zgubiła, borsuk kroki pomylił. Śniadanie bałwana - W. Zechnor Panie bałwanie, panie bałwanie!Co chce pan dostać dziś na śniadanie?- Proszę śnieg w płatkach,w sopelkach lodyi porcję szronu chcę dla bałwanie, zimne śniadanieod pani zimy wnet pan dostanie Grudzień – Danuta Jagiełło, Karol Jagiełło Już od dawna z kolegączekaliśmy na niego,aż przysypie ziemię śniegiem,wodę zmieni w lód. Wreszcie będzie tu z nami,jedzie do nas saniami,z nieba lecą srebrne gwiazdy,to prawdziwy cud. Grudzień, grudzień, grudzień,tak mówią o nim ludzie,grudzień, grudzień, grudzień,odwiedził nas. Jadą drogą saneczki,dzwonią srebrne dzwoneczki,a w nich sam Mikołajz prezentami jedzie tu. Grudzień o nas pamiętai przynosi nam święta,więc na powitanie wszyscyzaśpiewajmy mu. Grudzień, grudzień, grudzień,tak mówią o nim ludzie,grudzień, grudzień, grudzień,odwiedził nas. Idzie drogą pani zima Idzie drogą Pani Zimajeszcze jeden listek pod płaszczem srebrną suknięmróz jej krzewy, drzewa,siedem wichrów jej pomogłocałą ziemię zaczarować...Lecą, lecąbiałe płatki,wyglądamy jakbiałe niedźwiadki. Jedzie Zima – H. Ożogowska Jedzie pani Zimana koniku białym,spotkały ją dzieci,pięknie powitały: - Droga pani Zimo,sypnij dużo śniegu,żeby nam saneczkinie ustały w biegu. *** Taka zima to jest zima – rzeki w biegu mróz zatrzymał, biały ten i tamten brzeg, co dzień pada śnieg, śnieg, śnieg. Sroka na gałęzi skrzecze, że twardnieje lód na rzece. Gdy idę aleją lip, słyszę śniegu skrzyp, skrzyp, skrzyp. Z roześmianą dzisiaj twarzą sprawdzam kartki kalendarza. Mamy styczeń – zima już, a na dworze mróz, mróz, mróz. Jedzie zima – Cz. Janczarski Przypłynęła chmura sina,od północy wiatr wyjść z domu nie ma się tam na dworze święci! Kraczą wrony na parkanie:- Jedzie zima , groźna pani! I już lecą z nieba śnieżki,zasypują drogi, ścieżki,pola, miedzę i podwórka,dach, stodoły, budę Burka. Kraczą wrony na jabłoni:- Jedzie zima parą koni! Mróz ściął lodem brzeg z pola w las zmarzły uszy,już spod pieca się nie ruszy! Kraczą wrony na brzezinie:- Oj, nieprędko zima minie! Mroźna zima Mróz na dworze, więc kto może w kożuch się otula, bo wiatr srogi dmie po drogach i po polu hula. Mróz na dworze, więc kto może rad się w cieple chroni, w domu, norze, w dziupli, w borze, gdzie mróz nie dogoni. Smutne drzewa Jesień odchodziliść na liściem,w lesie jest jaśniejuroczyściej...I w górze coraz więcej na gałęziachzamiast ptakówusiadły rzędemzimne smutne teraz stoją drzewa. Przyszła zima Ach jak dobrze, przyszła zima!Już śnieg pada i mróz też zdrowo i wesoło,bo śmiech dzieci słychać wkoło Gdy się ziemia śniegiem bieli,wszystkim serca niedługo ciemna nockaMikołaja w drodze spotka. Przy obrusie śnieżnobiałymw krąg usiądzie grono kolęda płynie z serca Zima – Czesław Janczarski Białe chmury w dal płynąnad doliną, niziną...Może spadną na głowębiałe gwiazdki śniegowe?... Zimowa piosenka – Irena Suchorzewska Lubię śnieżek,lubię śnieg,chociaż w oczyprószy. Lubię mrozik,lubię mróz,chociaż marznąuszy. Lubię wicher,lubię wiatr,c...

Kabula: Stało się dokładnie odwrotnie. Nie widziałam mamy i reszty rodziny od czterech lat. Opowiem coś, żeby lepiej zilustrować, co wtedy czułam. Wyobraź sobie, że jesteś głodna, a przed tobą są dwie grupy ludzi. Jedni mają dużo jedzenia, ale nie chcą się nim podzielić. A drudzy mają go bardzo mało, ale i tak ci je dają.

Mamy grudzień :) GRUDZIEŃ, GRUDZIEŃ, GRUDZIEŃ, TAK MÓWIĄ O NIM LUDZIE, GRUDZIEŃ, GRUDZIEŃ, GRUDZIEŃ, ODWIEDZIŁ NAS 🙂 Poprzedni tydzień był wyjątkowo magiczny! z końcem listopada troszkę powróżyliśmy , z początkiem grudnia wskoczyliśmy w śniegowce i ruszyliśmy z uśmiechem na śnieg:) zapraszamy do naszej galerii 🙂 Obłoczki w pełni korzystały ze świeżego powietrza, placu zabaw i pierwszego śniegu. Podczas zajęć karmiły wiewiórkę orzechami, próbowały policzyć orzeszki oraz same zamieniły się w wiewiórki i szukały swojej dziupli. Obłoczki stworzyły też wspólną zieloną choinkę z rolek po papierze toaletowym i przygotowały się na wizytę Świętego Mikołaja ucząc się krótkiego wierszyka. Chmurki w minionym tygodniu obchodziły Andrzejki. Wróżyły co czeka je w przyszłości. Rozmawialy o teatrze ,jak trzeba się zachowywać podczas przedstawienia. Wcielały się w rolę, różnych postaci. Słuchały bajki pt. “Trzy świnki “. Bawiły się na podworku wyczekanym pierwszym śniegiem. Śnieżynki w minionym tygodniu dowiedziały się wielu ciekawych informacji na temat teatru :)Wykonały własnoręcznie piękne pacynki. Przeniosły się również w prawdziwy świat magii z okazji Andrzejek 🙂 Śnieżynki bardzo miło spędziły czas ! Dzieci z grupy Słoneczek rozmawiały o teatrze. Przypomniały jak odpowiednio należy zachować się w owym miejscu. Poznały teatr jako formę instytucji, która na wiele sposobów przekazuje występ. Omawiały cechy wyglądu wnętrza, jak i to co odbywa się w sercu teatru czyli na scenie. Mimiką twarzy i gestami próbowały wcielać się w różne postaci z bajek. Słoneczka odbyły Andrzejki adekwatnie do sytuacji – wróżyły z wosku oraz poznały liczne atrakcje i zabawy przysługujące temu dniu. Pojawił się pierwszy śnieg, który wywołał mnóstwo pozytywnej energii. Miniony tydzień Kropelki rozpoczęły wspólną zabawą andrzejkową. Było wiele śmiechu i radości podczas prezentowania bajkowych strojów oraz wspólnych konkurencji. Reszta tygodnia upłynęła Kropelkom bardzo teatralnie. Przedszkolaki bawiły się w teatr, poznawały nowe słownictwo, śpiewały piosenki oraz wykonywały potrzebne rekwizyty. Miniony tydzień MGIEŁKI spędziły bawiąc się w teatr. Poznały dużo teatralnych pojęć, miały okazję stworzyć bajkę, wcielić się w rolę aktora czy wykonać własne kukiełki i sensoryczne rączki. Poza tym hucznie świętowały “Andrzejki” z wróżbami, dyskoteką i pizzą na obiad. To był udany tydzień pełen wrażeń oraz radości z zabawy i pierwszego śniegu. Ubiegły tydzień gwiazdki spędziły bardzo intensywnie, były wróżby Andrzejkowe oraz pizza. Rozmawialiśmy o przygotowywaniu się zwierząt do zimy. Dzieci poznały nową literkę Y, oraz jej ważną funkcję gdy występuje na końcu wyrazu. Stworzyliśmy także wspólnie kalendarz adwentowy z którym wspólnie będziemy się przygotowywać do Świąt Bożego Narodzenia. Za oknami biało, zima zawitała a Promyczki nie mogą się już doczekać pierwszego bałwana! Niestety z tym muszą jeszcze poczekać… W minionym tygodniu dzieci rozmawiały ma temat przygotowywania się zwierząt do zimy. Utrwaliły wiadomości dotyczące zwyczajów mieszkańców lasów oraz rozpoznawały i nazywały ptaki przylatujące na zimę jak również zimujące w Polsce. Promyczki doskonaliły umiejętności dzielenia wyrazów na sylaby, przeliczania wyrazów w zdaniu oraz poznały literę Y, y i cyfrę 5. Ponadto w Andrzejki poznaliśmy tradycje związane z wróżbami i zajadaliśmy się pizza. W środę świętowaliśmy urodziny Gleba! Jeszcze raz wszystkiego najlepszego i 100lat. Gratulujemy Hani i Wiktorii, które zdobyły wyróżnienie w X Przedszkolnym Konkursie Recytatorskim “Brzechwa dzieciom”.

WPHUB. 07.06.2023 13:07, aktualizacja 07.06.2023 13:58. "Młody Polak niech się buja". Pracodawcy mówią o pokoleniu "Z". Pewien czas temu na rynek pracy zaczęły wchodzić osoby z pokolenie "Z". Są to ludzie urodzeni po 1995 roku. Według pracodawców "zetki" są bardzo roszczeniowe i notoryczne odchodzą z pracy, gdyż mogą przebierać w .

lqej98d8av.pages.dev/23

lqej98d8av.pages.dev/219

lqej98d8av.pages.dev/169

lqej98d8av.pages.dev/216

lqej98d8av.pages.dev/215

lqej98d8av.pages.dev/371

lqej98d8av.pages.dev/397

lqej98d8av.pages.dev/331

lqej98d8av.pages.dev/325

grudzień grudzień tak mówią o nim ludzie